Nurf kwam deze maand (net als veel andere honden en katten) voor een gratis gebitscontrole bij paraveterinair Marjan. Zij constateerde dat de ruim anderhalf jarige pomeriaan al vrij veel tandsteen ontwikkeld had, en gaf het advies om een gebitsreiniging uit te laten voeren.
Hoewel anderhalf jaar natuurlijk niet erg oud is voor een hond, betekent dit wel dat Nurf al een jaar lang met zijn volwassen, permanente gebit doet. En waar tanden zijn, vormt tandplak. Tandplak is met het blote oog nauwelijks zichtbaar, en bestaat uit een plakkerig laagje voedselresten en bacteriën. Binnen 24 uur na het poetsen van onze tanden ontstaat er alweer nieuw tandplak! Daarom adviseren (zowel mensen- als dieren)artsen ook om dagelijks de tanden te poetsen. Als tandplak wat langer aanwezig is, wordt dit omgezet in tandsteen, een harde laag op de tanden en kiezen. Deze is wel duidelijk te zien, als grote gele, bruine of zelfs grijze brokken op het gebit.
De vorming van tandsteen doet geen pijn voor een hond, sterker nog: hij/zij voelt hier helemaal niets van. De baasjes hebben er in eerste instantie vaak het meeste last van, deze worden namelijk geconfronteerd met een vervelende geur uit de bek van hun harige vriend. Toch is het ook in het belang van het huisdier om tandsteen zo veel mogelijk te voorkomen en, indien nodig, te verwijderen. Tandsteen trekt namelijk bacteriën aan, en deze gaan op den duur voor vervelende ontstekingen zorgen. In eerste instantie wordt het tandvlees aangedaan, dit is te zien door een rood randje langs de tanden en kiezen. Het tandvlees wordt gevoelig, maar een dier zal daar meestal niets van laten merken, hooguit laten ze aanraking aan het tandvlees (bijvoorbeeld bij tandenpoetsen) of de kop wat minder makkelijk toe. Als de situatie lang aanhoudt trekt de infectie door langs de tand- of kieswortel naar het kaakbot. Hierdoor kunnen tanden en kiezen los komen te zitten. In sommige gevallen ontstaat er zelfs een abces in het kaakbot, waardoor zwellingen ontstaat of pus via de bek of de huid naar buiten komt. Hoewel het makkelijk voor te stellen is dat dit veel pijn doet voor een dier (denk maar aan kiespijn bij ons zelf!), zien we dat dieren in de meeste gevallen gewoon door blijven eten. Ze leren leven met de pijn, of verzinnen manieren om het eten naar binnen te krijgen zonder het gebit al te veel te hoeven gebruiken.
Zoals bij de meeste zaken het geval is, geldt ook hier: voorkomen is beter dan genezen. Het poetsen van het gebit met een geschikte tandenborstel blijft de beste manier om zo veel mogelijk tandplak weg te poetsen, en daarmee de vorming van tandsteen te voorkomen. Het baasje van Nurf was hier al heel goed mee bezig!
Helaas laten niet alle dieren het poetsen even goed toe, en is tandsteen erg hardnekkig. Denk maar aan onszelf: de meeste mensen poesten meermaals per dag hun tanden, en toch geeft de tandarts weleens aan dat het nodig is om ons gebit te laten reinigen. Bij een hond of kat is dit niet anders. Het is dan ook vaak niet ons doel om een gebitsreiniging compleet te voorkomen, maar eerder om deze noodzaak zo lang mogelijk uit te stellen. Wanneer er duidelijk tandsteen zichtbaar is, zullen we in de meeste gevallen adviseren om het gebit van uw dier te laten reinigen onder algehele narcose. Als we hier tijdig bij zijn, kunnen we voorkomen dat er dieper in de kieswortels ontstekingen gaan plaatsvinden en het dier zijn of haar tanden moet verliezen.
Zo gezegd, zo gedaan. Nurf werd deze maand nog aangeboden voor zijn gebitsbehandeling. Zijn baasje kwam hem in de ochtend brengen. Hoewel deze aangaf dat Nurf af en toe wat nors kon zijn tegen vreemden, hebben wij hier gelukkig weinig van gemerkt. Door zijn vrolijke en knuffelige karakter mocht Nurf van veel aandacht genieten, wat een aantal mooie plaatjes opleverde.
Na alle voorbereidingen in de gebitsruimte hebben we Nurf onder narcose gebracht. Een goede, volledige gebitsreiniging bij dieren vindt altijd onder algehele narcose plaats. Een hond gaat namelijk niet stilzitten voor de ingreep, en we werken met scherp materiaal en veel water. Geen ruimte voor ongelukken dus!
Tijdens de narcose wordt een dier continu in de gaten gehouden. We werken met (minimaal) twee mensen. De één voert de gebitsbehandeling uit, terwijl de ander de algemene toestand van het dier in de gaten houdt. Hiervoor maken we gebruik van onze ogen en oren, maar ook van ondersteunende apparatuur. De gebitsreiniging wordt gedaan door de dierenarts of de paraveterinair. Het trekken van tanden en kiezen is vergelijkbaar met het uitvoeren van een operatie en wordt altijd gedaan door de dierenarts.
Als de behandeling achter de rug is wordt het dier teruggebracht naar de opname, waar hij/zij warm wordt toegedekt en in alle rust de roes mag uitslapen. Nurf had zijn eigen dekentje en knuffel mee gekregen, waardoor het voor hem lekker vertrouwd voelde.
Wanneer een dier wakker en alert genoeg is, mag hij/zij dezelfde dag lekker naar huis. Dit gold ook voor Nurf. Omdat zijn baasje op tijd was met het laten schoonmaken van zijn gebit, hoefde er niets getrokken te worden en was Nurf de volgende dag alweer helemaal de oude!
Nurf heeft zijn witte glimlach weer terug!