Misschien herkent u het wel: veel dieren hadden deze zomer extra veel last van de rui. Een paar weken warm weer, dan weer regenachtig en koud, en dan weer tropische temperaturen… Wij mensen wisten niet wanneer we nou een jas aan moesten trekken en wanneer deze thuis kon blijven; en dat gold ook voor de dieren. Hoewel overmatig verharen in de meeste gevallen vooral vervelend is voor de baasjes van de dieren (iedere keer een huis vol haar…) kan al die losse vacht ook nare gevolgen hebben voor de dieren zelf.
Het baasje van Hansje trok aan de bel toen haar kat een forse haarbal had uitgebraakt. Dat was op zich niet zo vreemd; de meeste katten spugen zo nu en dan een bolletje haar uit. Meestal hebben ze hier weinig last van, en gaan ze daarna weer gewoon door met hun dagelijkse routine. Bij Hansje liep het iets anders; hij werd erg stilletjes, stopte met eten, zonderde zich af en bleef kleine plasjes gal braken. Tijd om naar de dierenarts te gaan.
In de praktijk was Hansje gelukkig een stuk alerter dan thuis, maar het was duidelijk dat hij niet lekker in zijn vel zat. Vooral zijn buik was erg pijnlijk, en er werd een stevige structuur in zijn darmen gevoeld. Hoewel Hansje geen geschiedenis had van gekke dingen eten, vermoedde de arts toch dat er iets vast zat in zijn darmen.
Er werd een röntgenfoto gemaakt van zijn buik. Op deze foto was voornamelijk veel gas in de darmen te zien. Dit kan wijzen op een afsluiting van de darm, maar de buik van Hansje zag er niet afwijkend genoeg uit om die diagnose met zekerheid te zeggen. Wel weten we dat de aanwezigheid van gas in de darmen erg pijnlijk is, en ook hard aan kan voelen tijdens een lichamelijk onderzoek.
Er was ook wat twijfel over een structuur in de maag van Hansje. Mogelijk een tweede haarbal! Voor de zekerheid werd er een echo gemaakt van zijn maag. Daarop was gelukkig geen haarbal te zien. Zijn darmen waren wat minder mooi in beeld te brengen, ook hier kon er niet met zekerheid uitgesloten worden dat er geen verstopping aanwezig was.
1: We gaan opereren om in de buik te kunnen kijken en indien nodig het voorwerp dat de verstopping veroorzaakt uit de darm te verwijderen.
2: We zorgen dat het dier goede pijnstilling en medicatie tegen de misselijkheid krijgt en houden hem of haar goed in de gaten. Ook geven we laxeermiddelen om te proberen om de verstopping te verhelpen.
Het baasje van Hansje koos voor de tweede optie. Hansje mocht naar huis met pijnstilling en een injectie tegen de misselijkheid, en er werd een controlefoto ingepland voor de volgende dag. Deze foto had als doel om te kijken of het gas in de darmen zich had verplaatst. Wanneer er sprake is van een afsluiting van de darm is dat namelijk niet mogelijk, en blijft het gas zich voor de verstopping ophopen. Bij Hansje was dit gelukkig niet het geval; er leek wat passage te zijn in zijn darmen! Ook at hij weer kleine beetjes en had hij niet meer gebraakt. Wel was hij nog gevoelig op de buik (er was immers nog steeds wel gas aanwezig) en had hij nog geen ontlasting gehad.
Weer terug naar de twee opties: opereren of monitoren. Omdat Hansje wel verbetering liet zien kozen we er in overleg met zijn baasje voor om door te gaan met de medicatie. Met succes: dezelfde dag nog stuurde zijn baasje een foto van Hansje zijn harige en enigszins bloederige, maar wel stevige ontlasting. Hierna was Hansje direct een stuk actiever en at weer met smaak zijn voer op. Waarschijnlijk was dit de haarbal die hem dwars had gezeten.
Hansje en zijn baasje zijn er gelukkig met de schrik vanaf gekomen; wel gaan zij hun uiterste best doen om een herhaling van deze situatie te voorkomen. Hansje krijgt vanaf nu aangepast voer om haarballen te helpen voorkomen, en zijn baasje borstelt hem nu wat vaker!
(Hansje zijn vriendin helpt daarbij graag een handje mee)